Vivimos nun momento no que o mundo urbano quere ruralizarse e o rural urbanizarse, en onde o agrario non é suficiente. Se nos está a desligar da nosa realidade territorial e cada vez infilúen mais os factores non ligados ó factor terra, convertido nun factor irrelevante da producción. Ese proceso deixa valeiros territoriais, valeiros sociais e valeiros económicos que temos que cubrir. Unha revalorización dos valores e una incorporación de novas actividades no medio rural podeían facelo, pero esto pasa por contar cun mínimo básico de infraestructuras e servicios.

No noso caso penso que o sector forestal pode ser un de esos valores propios que den ese paso que precisamos. En 60 anos aumentamos en más do 100% nosa superficie forestal gracias a las políticas de conservación, e o que é máis importante, esta superficie é maioritariamente privada e está moi repartida. Se désemos o paso dunha xestión forestal asumida polas administracions, que supón un gasto sen ingresos, cara unha explotación sustentable impulsada por unha política forestal ben planificada, podedríamos xerar unha base actualizadora dos nosos espacios rurais e manteñer un gasto de conservación público sen que sexa un coladoiro de diñeiro. No é fácil, noso territorio é un espacio moi complexo e con moitos elementos, pero un cambio no sentido desas políticas creo que é fundamental, é decir, que se elaboren en orden ascendente, empezando polos problemas y necesidades dos propietarios e acabando na cima.

Ademáis desta actualización política debemos facer a nosa propia introspección sobre o descontrol do noso territorio tan fragmentado, xa que sin ter un orde territorial no creo posible unha mellora dos nosos espacios rurais de forma xeral, e como xeógrafos temos moitísimo traballo que facer neste sentido.